Rondje Maleisië

Hoi iedereen,
Ik heb nogal wat om over te schrijven, dus laat ik maar snel beginnen (lees dit alleen als je tijd hebt en niet als je eigenlijk moet werken of moet opletten in de les 😉).



Langkawi

Samen met de Nederlandse jongen (Guido uit Rotterdam, 23 jaar) ben ik met de ferry naar Langkawi gevaren. Zon, zee, strand!! Daar was ik aan toe. En dat heb je op Langkawi genoeg :). Langkawi is een eiland dat heel dichtbij de grens van Thailand ligt. Veel mensen gaan hier ook van Thailand naar Maleisië of andersom.

We zaten in een heerlijk hostel met uitzicht op de zee. De dorms zaten in felgekleurde containers wat er leuk uitzag. Maar het allergrootste pluspunt van dit hostel was absoluut het ontbijt. Bij veel hostels in Azië heb je als je een nacht boekt in een hostel het ontbijt inclusief. Dit is meestal toast met jam en ik wordt daar na 3 maanden helemaal zat van.
Nu konden we kiezen uit allerlei soorten breakfast met omeletten, yoghurt, fruit ect. Heerlijk om de dag te beginnen.

Toen Guido en ik aankwamen kwamen we Jani (de Finse jongen) tegen die in hetzelfde hostel als ons was komen te zitten. Hij was al een dag eerder uit Georgetown vertrokken samen met een Australisch meisje.
Met z'n 4en hebben we bij een lokaal restaurantje gegeten wat we konden bereiken door over het  strand te lopen. Ik trok m'n slippers uit en m'n voeten raakten het koele witte zand. We liepen 15 minuutjes over het strand terwijl de zon langzaam onderging. Een golf van blijdschap ging door me heen. Op dit soort momenten geniet ik volop van het reizen.

Nadat we het eettentje verlieten besloten we nog even bij een barretje op het strand te zitten. Toen we daar aankwamen zagen we dat er voorbereidingen werden gedaan voor een vuurshow. Op het strand waren zitzakken neergelegd waar we plaats namen.
We bestelden een drankje en wachtten op dat de vuurshow zou beginnen. Na een half uurtje was dat zover. Op Koh Phi Phi in Thailand had ik ook al een vuurshow gezien, maar deze was toch wel specialer. Aan het einde van de show was er nog één act waarbij een vrijwilliger nodig was. Voordat ik iets kon doen werd ik het strand opgetrokken door een vuurjongen. Ik kon nu niet meer terug.
Ik kreeg de opdracht om doodstil te gaan staan dus dat deed ik. Misschien iets te goed want ik durfde nauwelijks adem te halen.
Ik werd omsingeld door zo'n 5 mensen die met hun vuurstokken rondslingerden die een paar centimeter van m'n hoofd verwijderd waren.
Ik was blij toen ik applaus hoorde en de vuurmensen verder weg stapten van mij. Ik kreeg ook nog even 2 vuurballen aan touwtjes in mijn handen geduwd waarmee ik zelf mee mocht slingeren.

De eerste volle dag in Langkawi hebben Guido, Jani en ik een scooter gehuurd en zijn we het eiland gaan verkennen. Dit keer zat ik achterop bij Guido. Dat scheelde weer de helft van de prijs.
Onderweg langs de weg kwamen we al snel aapjes tegen die hier in het wild leven, leuk om te zien!
We scooterden naar het Noorden van het eiland waar een kabelbaan gaat naar omhoog in de bergen waar een skybridge is. Opzich was dit best leuk, maar vond ik het veel te toeristisch en duur. Voordat je in de kabelbaan mocht, moest je perse op de foto die je dan later kon kopen. Dit gebeurde onderweg zo'n 4x en telkens als we weer op de foto moesten zeiden we dat we dit niet wilden en dan kregen we chagrijnige blikken en bleven ze pushen om het wel te doen, heel irritant.
Ook was het jammer dat het op de top bewolkt was en dat we daarom niet het allermooiste uitzicht hadden.
Met ons kaartje dat we hadden gekocht konden we ook naar een 3d paint museum, dat ook weer veel te toeristisch was.

Niet veel later zijn we door gescooterd naar een mooi strandje (waar ik stiekem de hele dag al op zat te wachten). We hebben daar even gelegen en gezwommen. Toen er eigenlijk nog maar alleen schaduw was op het strand zijn we verder gereden naar een waterval. Toen we onze scooters parkeerden kwamen we wat Zweedse jongens tegen die net van de waterval kwamen. Zij zeiden dat er geen waterval was, althans geen water, maar dat het wel even leuk was om het te zien. Een beetje vreemd, maar we besloten om toch maar even kijken. Na 5 minuutjes zagen we inderdaad geen waterval maar wel een mooie rots waar de waterval had moeten vallen. Onder de rots was wel een meertje waar Jani nog even in gedoken heeft.

Het was inmiddels al 6 uur en besloten terug te gaan voor het donker werd. Jani besloot een andere route te nemen dan wij omdat hij nog iets meer van het eiland wilde zien.
Toen Guido en ik net wegreden begon het keihard te plensen. We besloten niet te schuilen maar langzaam te verder te rijden, omdat we niet verwachtten dat het snel zou stoppen met de regen. De regen deed pijn op onze huid, maar het was wel verkoelend na een warme dag.
Na een paar keer ook nog verkeerd zijn gereden, kwamen we gelukkig aan bij het hostel. Na een douche hebben we maar besloten om een pizza te eten bij ons hostel omdat het nog steeds aan het regenen was.

De volgende dag scheen de zon weer en hebben Guido en ik afscheid genomen van Jani en het Australische meisje. Wij hadden namelijk voor de volgende 2 nachten een ander hostel geboekt die we eigenlijk al vanaf het begin wilden boeken toen we nog in Georgetown waren omdat het hele goede recensies had. We vonden het jammer om bij deze plek weg te gaan, want we dachten niet dat het beter zou zijn dan hier.
Het andere hostel lag meer in het centrum van het stadje en was ook prima.
Vandaag hebben we gechilld op het strand en lekker gegeten aan het strand.

Op de laatste volle dag op Langkawi hebben Guido en ik besloten om weer een scootertje te huren en naar een mooi strand te rijden aan de andere kant van het eiland. Dit was een prachtig strand met mooi uitzicht op wat rotsen in de zee. Wat is het heerlijk om lekker op het strand te liggen en niks te moeten.

Aan het eind van de middag zijn we terug gereden, hebben een douche genomen bij het hostel en zijn met de scooter opzoek gegaan naar een plekje waar we konden eten.
Er is één straat in Langkawi waar alle winkels en eettentjes zitten. Het probleem is alleen dat deze straat een eenrichtingsstraat is. En toen we er doorheen waren gereden mochten we eigenlijk niet meer terug.
We wilden terug door de straat on bij een eettentje te gaan zitten en besloten toch een klein stukje tegen het verkeer in te gaan omdat het een brede straat was en we het zelfs locals veel zagen doen. We waren nog geen 50 meter verder of we zagen politie. Shiiiit, net op dat stuk. Snel deden we alsof we de scooter parkeerden en naar het winkeltje aan de overkant wilden gaan. Maar te laat, de politie had ons gezien en kwam op ons aflopen.
We groetten de politie vriendelijk, maar zijn reactie was dat hij zei dat we 300 ringgit moesten betalen (62 euro). We hebben gediscussieerd met de politie over dat het maar echt een heel klein stukje was, maar hij hield vast. Guido zei toen dat hij dat de ambassade zou gaan bellen (dit kan de politie afschrikken).
Ik moet hier even bij zeggen dat bijna alle politiemannen in Azië corrupt zijn en dat dus al het geld wat zij van toeristen eisen in hun eigen zak steken. Volgensmij begon dit te werken en na nog wat discussies zei hij dat we konden gaan. Wat een opluchting!
Een ander groepje toeristen werd ongeveer op hetzelfde moment aangehouden en hebben wel betaald...



Cameron Highlands

De volgende ochtend hebben Guido en ik de ferry gepakt naar het vaste land en moesten vanaf daar met de bus naar Cameron Highlands.
's Ochtends om 7 uur werden we opgehaald met de taxi die ons afzette bij de ferry. Snel hadden we bij het ferrystation een broodje gekocht bij de Starbucks en konden we de boot op.
Na 2 uurtjes varen stond er een rij voor de uitgang van de ferry. Opeens werd er ruimte gemaakt en zag ik toen pas dat er een stuk of 7 mannen achter elkaar aan begonnen te lopen met een ijzeren ketting tussen ze in. Daar zaten ze aan vast met handboeien. Ze werden begeleid door politiemannen. We hebben gewoon 2 uur op een boot gezeten met gevangenen. Dat was wel bijzonder om te zien.
Aan wal werden ze gelijk in een open politiebusje gestopt.

Wij gingen verder met de bus en kwamen na een 12 uur durende reis eindelijk aan in Cameron Highlands. Wel in de regen helaas, maar dit hadden we al wel verwacht, omdat het regenseizoen is aan de oostkust van Maleisië. Cameron Highlands ligt niet aan de oostkust maar wel meer in het binnenland dan de Westkust. Ook ligt het op een hoogte van 1500 meter boven zeeniveau waardoor het een stuk koeler is. Dat was wel even fijn na al die hitte!
Cameron highlands staat bekend om de theeplantages, omdat hier een perfecte temperatuur voor is.

De bus stopte echt voor ons hostel dus dat was ideaal!
We hebben ingechekt, onze spullen gedropt en zijn opweg gegaan naar een goed aangeraden Indiaas restaurantje op TripAdvisor. Onderweg naar de deur van het hostel kwamen Felix tegen, een Duitse jongen die ook net ging eten. Hij sloot zich bij ons aan en hebben heerlijk gegeten bij het Indiase restaurantje.

De volgende dag gingen we vroeg op om te gaan hiken in het mooie landschap van de Cameron Highlands. Samen met Guido en Felix ging ik op pad door de bergen en theeplantages. Wat een heerlijke temperatuur om buiten te zijn en wat een prachtige omgeving is er hier!
Het pad dat we liepen was nog wel best spannend omdat het niet op een pad leek maar we moesten onszelf meer een pad banen door de begroeiing.
Ook een stuk dat we naar beneden moesten was een hele uitdaging omdat het super modderig en glad was. Elke minuut ging er wel weer iemand onderuit. Wat wel heel hilarisch was.

We hebben een omweggetje gemaakt naar een theehuis waar we thee hebben gedronken met prachtig uitzicht op de theeplantages.
Omdat we dus best een omweg hadden gemaakt naar het theehuis en terug naar het hostel nog meer dan 3 kilometer zouden moeten lopen langs de grote weg hadden we besloten te proberen te gaan liften.
We hebben een minuut geprobeerd langs de weg te staan met ons duim omhoog. Maar in die minuut stopte niemand. Toen er een koppel uit het theehuis kwamen lopen opweg naar hun auto toe heb ik gevraagd waar ze heen gingen en of we mee konden rijden. Ze gingen dezelfde richting op en we mochten mee!
We zaten in de auto bij een koppel uit Kuala Lumpur die hun vakantie in Cameron Highlands aan het vieren was. Hele aardige mensen waren het die ons helemaal bij het hostel hebben afgezet.

Het was nog maar 1 uur, omdat we zo vroeg waren weg gegaan. Smiddags begint het namelijk meestal te regenen. Zo hadden we lekker een middagje gechilld en kon ik Wie Is De Mol terugkijken. Ook belangrijk!
In het hostel ontmoetten we 2 andere Nederlanders waar we mee avondgegeten hebben.

De volgende dag moesten we weer vroeg op want Guido en ik hadden een full day tour geboekt.
We werden opgehaald met een groene landrover, waar we de hele dag in hebben gereden van plek naar plek.
In deze dagtour hebben zijn we als eerst naar de Mossy Forest geweest. Dit is de jungle van de Cameron Highlands. De gids kon ons veel vertellen over bepaalde bomen en planten. Toen we door de jungle liepen kreeg ik een beetje het gevoel dat ik in een scene van de griezelbus zat met die mist in de bomen. Het zag er mysterieus maar heel mooi uit.
Hierna zijn we naar een theehuis gereden waar we weer een prachtig uitzicht hadden op de theeplantages. Ook was hier een theefabriek waar je kon kijken hoe ze de thee maakten.
Na de theeplantages zijn we doorgereden naar één van de vele strawberry farms. Wat grappig is dat ze de zaadjes van de aardbeien importeren uit Nederland en ze hier de aardbeien laten groeien voor de bevolking van Maleisië.
Bij de strawberry farm zat ook een lokale markt waar we nog even overheen zijn gestruind.
Daarna zijn we gaan lunchen bij een Chinees restaurant.

Na de lunch hebben we nog een butterfly park bezocht, zijn we naar een museum geweest over de geschiedenis van de Cameron Highlands en hebben afgesloten met een boeddhistische tempel.

Het butterfly park ging een beetje tegen m'n principes in omdat alle dieren die daar leefden (niet alleen vlinders) in hele kleine hokken opgesloten zaten. De vlinders hadden het niet veel beter, omdat in de tuin iedereen de vlinders oppakten aan hun vleugels om er foto's mee te maken. De gids hield hier ook niet van en is buiten gaan wachten, waar ik niet heel veel later ook naast stond.

's Avonds zijn we met 5 andere Nederlanders gaan avondeten en hebben we de hele avond spelletjes gedaan.
Ik kom echt zoveel Nederlanders tegen op reis. Vaak vragen niet-nederlanders aan mij of er nog wel Nederlanders in Nederland zijn omdat ze zoveel tegen komen en dachten dat Nederland een heel klein land was 😂.




Taman Negara

Weer een vroege ochtend, want we moesten de bus pakken naar Taman Negara. Taman Negara national park is het oudste regenwoud van de wereld!
We zaten in een minivan samen met Iris en Jelle (2 Belgen). Zij hadden toevallig ook hetzelfde hostel geboekt als wij in Taman Negara.
Ons hostel lag aan de rivier die je over moet steken met een bootje als je het national park in wilt. Dit hebben we de volgende dag gedaan met Iris, Jelle en een Australische jongen. We zijn hier naar de canopy walkbridge gelopen dat uit 500 meter lang loopbruggen bestaat. Hierna zijn we een hike gaan doen in de jungle. Hierbij sloot nog een Australische jongen bij ons aan die we onderweg tegen kwamen.
Onderweg was het oppassen voor bloedzuigers die zich snel voortbewegen naar de lekkere mensen benen om zich vol te zuiger met bloed.
Na een 5 uur durende wandeling kwamen we bezweet en bruin van de modder terug. We hebben niet veel beesten gezien naast apen omdat we zonder gids waren. Maar ik wist dat ik nog naar Maleisisch Borneo zou gaan en dat grotendeels bestaat uit Jungle.
Het was wel een hele gezellige wandeling 😊.
' s Avonds hebben we nog lekker gegeten op één van de floating boats restaurants die in de rivier drijven.
Het hostel had een super gezellige sfeer waarbij je lekker buiten kon zitten met z'n allen voordat we onze bedden in doken.

De volgende dag hebben we 's ochtends een beetje gechilld bij het hostel en zijn Guido en ik om 3 uur met een boot mee gegaan naar een lokaal dorpje midden in de jungle. Deze bootrit daar naartoe wordt ook wel de wild boat ride genoemd. Dit omdat je behoorlijk nat wordt omdat de boot flink heen en weer wordt geschud. Een beetje onnodig, maar het was wel lachen.

Het lokale dorpje was gelegen aan de rand van de rivier in de jungle. Toen we uit de boot stapten werd er eerst van alles verteld over hoe deze mensen hier leefden en konden we allemaal vragen stellen. Er werd laten zien hoe ze vuur maakten en hoe ze met een blaaspijp om dieren jaagde. Dit mochten we zelf ook proberen op een teddybeer 😂.
Daarna hadden we de tijd om zelf door het dorpje te lopen dat bestond uit 11 families met ieder ongeveer 6/7 kinderen. Dit dorpje is een nomaden dorpje en trekken dus rond voor voedsel. Ook als er iemand dood gaat op één plek moeten ze verhuizen omdat het anders ongeluk brengt als ze blijven.
Op deze plek zaten ze al 7 jaar op dat hier eigenlijk perfecte omstandigheden zijn en er nog niemand dood is gegaan. Om het dorpje stonden veel fruit bomen en er zijn veel dieren in de jungle waar ze op konden jagen.
De mensen die in het dorpje wonen komen uit Papoea-Nieuw-Guinea en leken dus ook heel anders dan de Maleisische bevolking. Zelfs een beetje op apen. Dit is niet lullig bedoeld, maar ze leven meer als apen dan mensen en dit zie je dan ook best wel terug.

In het dorpje was een groep kinderen aan het spelen. Ze hadden een glijbaan gemaakt van een buis die tegen de zandheuvel aan lag. Om de beurt gleden ze hier vanaf en wat hadden ze een lol! Heel leuk was het om dit te zien. Ze konden zoveel plezier hebben met alleen een buis, terwijl de kinderen van tegenwoordig in Nederland alleen nog maar spelen met tablets. Een wereld van verschil.

Op de terugweg ging het er weer ruig aan toe waardoor we weer helemaal nat werden waar we net waren opgedroogd.
Na een douche in het hostel zijn we samen met Jelle, Iris en een Nederlands stel gaan eten die we net in het hostel hadden ontmoet.

De volgende ochtend zijn we samen met Jelle en Iris met de bus weer terug naar Kuala Lumpur gereden. Hier worden al onze wegen gescheiden en vlieg ik naar Borneo. We hebben nog een afscheidsdiner gehouden in Kuala Lumpur samen met Jelle en Iris. Jongens heel veel plezier met wat er nog komen goed op jullie mooie reis!
Guido en ik gaan na 2 weken ook uit elkaar :(. Ik ga dus weer in m'n eentje verder, waar ik ook weer heel veel zin in heb.
Op naar de jungle in Borneo!