In m'n uppie
19 januari 2018 - Kuala Lumpur, Maleisië
In m'n uppie
Na de mooie stad Bagan zijn we met de boot vertrokken naar Mandalay. Met we bedoel ik mezelf met 4 anderen die ik heb ontmoet met de trekking en in Bagan zelf.
Daan ging zelf met de bus wat later weg, omdat hij nog heel graag een zonsopkomst wilde zien in Bagan. En ik geef hem geen ongelijk, want de zonsopkomsten zijn daar adembenemend mooi en ik krijg er ook geen genoeg van. Maar een boottocht door het land leek me ook echt heel gaaf en op de boot hadden we trouwens ook een hele mooie zonsopkomst 😄.
De boot vertrok al om 05.30 dus we moesten voor de 3e dag achterelkaar al niet gezond vroeg opstaan. Op de boot bleken we met super weinig mensen te zijn dus ieder had een hele rij stoelen voor zichzelf. Hier hebben we gebruik van gemaakt en zijn we tot zonsopkomst gaan slapen.
Toen het langzaam lichter werd binnen in de boot zijn we snel opgestaan, onze deken (die we van het personeel hadden gekregen) om ons heen geslagen en naar boven gerend. Zo stonden we niet veel later met z'n vijven als pinguïns tegen elkaar aangedrukt naar de zon te kijken die door de wolken heen zichzelf steeds meer liet zien.
Toen de zon op was en we onze dekens alweer af hadden gedaan omdat de warmte van de zon op onze lichamen straalde kregen we ontbijt. Met toast met jam en een kop thee zaten we op het dek (er is altijd een beetje een matig ontbijt in Myanmar).
De dag op de boot was een super relaxte dag. De zon was fel en warm maar op het dek als je een beetje in de wind lag met een koud biertje was het net te doen 😉.
Langzaam dreven we door de natuur van Myanmar met lokale dorpjes aan de oevers. Vrouwen, mannen en kinderen wasten hun kleren en zichzelf in de rivier die enthousiast zwaaiden naar de mensen op de boot, die natuurlijk met een glimlach terug zwaaiden.
Toen de zon net onder begon te gaan voeren we Mandalay binnen. We namen na wat afdingen de taxi naar ons hostel. Daan was daar al omdat de bus veel sneller is dan de boot.
We hadden een dorm voor zes personen geboekt met z'n zessen dus we hadden eigenlijk een privé kamer, heel chill!
Na het eten bij een streetfood restaurantje liepen we terug naar ons hostel. Onderweg kwamen we langs een kapper en het leek ons een goed idee dat Daan z'n baard, die ondertussen flink was gegroeid en op een houthakker leek met z'n nieuwe gekochte blousje aan, eens af ging laten scheren.
Toen we de zaak binnen liepen kwamen er gelijk een stuk of 5 mannen glimlachend naar ons toe. Timothy (een jongen uit Servië die we met de trekking hadden ontmoet) wilde ook z'n baard af laten scheren en het personeel kon niet wachten om aan de slag te gaan met deze 2 blanke westerse jongens.
Voor ons werden er stoelen neergezet waar we op moesten gaan zitten.
Ondertussen waren er meer mensen van de kapperszaak bijgekomen om te kijken hoe deze jongens onder handen werden genomen.
Nadat de baarden op de grond lagen was de eigenaar ook naar de zaak gekomen om wat selfies te maken met ons. Dit was blijkbaar ons betaalmiddel voor de scheerbeurt, want hij wilde niet dat we ervoor betaalden.
De volgende morgen konden we eindelijk weer een beetje uitslapen. 's Middags zijn we naar de U Brein Bridge gegaan die met zijn 1,2 km lang de langste houten brug van de wereld is. Hier hebben we overheen gelopen en de zonsondergang gekeken.
De dag daarna zijn we met z'n allen naar watervallen gegaan waar je ook in kon zwemmen. Met een taxi reden we er eerst 1.5 uur heen en moesten daarna nog even omhoog wandelen. Maar wat was het mooi. Ik heb weinig keren zo blauw water van nature gezien als hier.
Er was een platform van bamboo waar we op konden chillen. Naast ons was er alleen een groepje locals.
De volgende ochtend gingen 3 personen van onze groep vroeg met de bus naar Hsipaw om daar verder te reizen. Helaas konden Daan en ik niet mee omdat wij over 2 dagen het land al uit moesten vliegen omdat onze visa tot dan gelden.
Timothy was de avond van te voren al vertrokken met de nachtbus.
Daan en ik waren dus weer een dagje alleen. We zijn de stad in gegaan met gehuurde fietsen om te lunchen en naar een grote markt te gaan. Helaas was de markt gesloten en besloten we naar de Mandalay hill te gaan. Dit is een heuvel waarvoor je eerst een flink aantal trappen moet lopen om bij de top te komen.
Onderweg kom je allerlei boeddhistische beelden tegen en winkeltjes met souvenirtjes. Ook kwamen we halverwege een mannetje tegen die zat te schilderen. Naast hem stond een stellage met allemaal zwart wit schilderingen. Daar hebben we een tijdje staan kijken en heb ik een mooie schildering van de tempels in Bagan gekocht. Hij had hem netjes opgerold in een harde koker zodat ik hem kon vervoeren in m'n backpack.
Op de top hebben we rondgekeken in de tempeltjes, met monniken gepraat die graag hun Engels wilden verbeteren en de zonsondergang gekeken.
Op de terugweg zijn we langs een restaurantje gefietst waar we eerder al met de groep hadden gegeten. Voor maar 1 of 2 euro kan je hier fantastisch lekker eten!
De volgende ochtend, om 04:45 om precies te zijn gingen onze wekkers weer. Vandaag zouden we van Mandalay helemaal terug naar Yangon reizen. Dit keer per trein, omdat we hoorden dat het een hele goedkope optie was. Dit klopte ook want een ticket voor maarliefst 14 uur in de trein in de upperclass coupé was omgerekend zo'n 5 euro. Sowieso hou ik er enorm van om met de trein te reizen (ook in Nederland) en het leek ons een mooie ervaring.
14 uur in de trein zitten ging heel veel sneller voorbij dan we dachten. We hadden hele luxe stoelen waar anderhalf persoon in kon en met m'n voeten kon ik als ik mijn benen strekte en mijn best deed net de stoel voor me raken.
De raampjes stonden open waardoor we goed naar buiten konden kijken en onze hoofden zelfs naar buiten konden steken.
De hele rit lang sprongen er mannen en vrouwen met manden met eten in en uit de trein. Door de smalle wiebelige paadjes liepen ze eten te verkopen. Wij hadden zelf wat eten mee genomen, maar dit was niet genoeg voor de hele dag. We hebben dus ook wat rijst met ei en wat groenten gekocht. Waarschijnlijk waar het mannetje al een hele dag mee rond liep (tenminste zo smaakte het). Ik vertrouwde het niet helemaal en heb de helft laten liggen.
Gelukkig was er nog een vrouwtje dat maïskolfen verkocht die nog omhulst waren door bladeren.
De trein reed door allemaal mooie dorpjes en landschappen. Ik vind het altijd heel interessant om te zien hoe de lokale bevolking hier woont en wat ze bezig houden overdag. Hier kregen weer een heel goed beeld van.
Om een uur of 8 reden we eindelijk Yangon binnen en konden we naar ons hostel dat zo ongeveer naast het vliegveld lag. Ideaal, want we hadden beiden een vlucht de dag erna. Daan in de ochtend die naar Thailand vloog om zo over land naar Laos te gaan en ik 's avonds naar Kuala Lumpur in Maleisië.
Jullie zagen het waarschijnlijk al aan de titel, maar ik bevind me op dit moment in m'n uppie in een vliegtuig (met nog 100 andere mensen hoor, maar die ken ik niet) die naar Kuala Lumpur vliegt.
Maleisië is dus m'n volgende bestemming, wat alweer niet m'n plan was van te voren, maarja dat is zo mooi aan reizen en geen plan hebben. Alles veranderd toch als je rondtrekt en mensen ontmoet met verhalen over andere landen.
Alleen ben ik dus nu en heb na een maand samen gereisd te hebben met Daan afscheid van hem moeten nemen. We hebben echt een super tijd gehad en het was echt bijzonder om na 5 jaar weer zo lang te reizen samen.
Myanmar was geweldig. Het land is nog zo mooi puur omdat er nog niet veel toeristen zijn en de bevolking is de vriendelijkste die ik ken. Jammer dat ik nu het land al moet verlaten omdat m'n visum verloopt.
Nu is de tijd aangebroken dat ik zonder iemand verder ga en daar voel ik me eigenlijk best goed over. Ik kan eigenlijk nooit echt goed alleen zijn, maar ik zie dit als een mooie uitdaging.
Natuurlijk heb ik nu toch ook wel echt zenuwen, maar ik weet zeker dat ik veel mensen ga ontmoeten.
Een mooie stap om verder te gaan, Maleisië here I come!
Na de mooie stad Bagan zijn we met de boot vertrokken naar Mandalay. Met we bedoel ik mezelf met 4 anderen die ik heb ontmoet met de trekking en in Bagan zelf.
Daan ging zelf met de bus wat later weg, omdat hij nog heel graag een zonsopkomst wilde zien in Bagan. En ik geef hem geen ongelijk, want de zonsopkomsten zijn daar adembenemend mooi en ik krijg er ook geen genoeg van. Maar een boottocht door het land leek me ook echt heel gaaf en op de boot hadden we trouwens ook een hele mooie zonsopkomst 😄.
De boot vertrok al om 05.30 dus we moesten voor de 3e dag achterelkaar al niet gezond vroeg opstaan. Op de boot bleken we met super weinig mensen te zijn dus ieder had een hele rij stoelen voor zichzelf. Hier hebben we gebruik van gemaakt en zijn we tot zonsopkomst gaan slapen.
Toen het langzaam lichter werd binnen in de boot zijn we snel opgestaan, onze deken (die we van het personeel hadden gekregen) om ons heen geslagen en naar boven gerend. Zo stonden we niet veel later met z'n vijven als pinguïns tegen elkaar aangedrukt naar de zon te kijken die door de wolken heen zichzelf steeds meer liet zien.
Toen de zon op was en we onze dekens alweer af hadden gedaan omdat de warmte van de zon op onze lichamen straalde kregen we ontbijt. Met toast met jam en een kop thee zaten we op het dek (er is altijd een beetje een matig ontbijt in Myanmar).
De dag op de boot was een super relaxte dag. De zon was fel en warm maar op het dek als je een beetje in de wind lag met een koud biertje was het net te doen 😉.
Langzaam dreven we door de natuur van Myanmar met lokale dorpjes aan de oevers. Vrouwen, mannen en kinderen wasten hun kleren en zichzelf in de rivier die enthousiast zwaaiden naar de mensen op de boot, die natuurlijk met een glimlach terug zwaaiden.
Toen de zon net onder begon te gaan voeren we Mandalay binnen. We namen na wat afdingen de taxi naar ons hostel. Daan was daar al omdat de bus veel sneller is dan de boot.
We hadden een dorm voor zes personen geboekt met z'n zessen dus we hadden eigenlijk een privé kamer, heel chill!
Na het eten bij een streetfood restaurantje liepen we terug naar ons hostel. Onderweg kwamen we langs een kapper en het leek ons een goed idee dat Daan z'n baard, die ondertussen flink was gegroeid en op een houthakker leek met z'n nieuwe gekochte blousje aan, eens af ging laten scheren.
Toen we de zaak binnen liepen kwamen er gelijk een stuk of 5 mannen glimlachend naar ons toe. Timothy (een jongen uit Servië die we met de trekking hadden ontmoet) wilde ook z'n baard af laten scheren en het personeel kon niet wachten om aan de slag te gaan met deze 2 blanke westerse jongens.
Voor ons werden er stoelen neergezet waar we op moesten gaan zitten.
Ondertussen waren er meer mensen van de kapperszaak bijgekomen om te kijken hoe deze jongens onder handen werden genomen.
Nadat de baarden op de grond lagen was de eigenaar ook naar de zaak gekomen om wat selfies te maken met ons. Dit was blijkbaar ons betaalmiddel voor de scheerbeurt, want hij wilde niet dat we ervoor betaalden.
De volgende morgen konden we eindelijk weer een beetje uitslapen. 's Middags zijn we naar de U Brein Bridge gegaan die met zijn 1,2 km lang de langste houten brug van de wereld is. Hier hebben we overheen gelopen en de zonsondergang gekeken.
De dag daarna zijn we met z'n allen naar watervallen gegaan waar je ook in kon zwemmen. Met een taxi reden we er eerst 1.5 uur heen en moesten daarna nog even omhoog wandelen. Maar wat was het mooi. Ik heb weinig keren zo blauw water van nature gezien als hier.
Er was een platform van bamboo waar we op konden chillen. Naast ons was er alleen een groepje locals.
De volgende ochtend gingen 3 personen van onze groep vroeg met de bus naar Hsipaw om daar verder te reizen. Helaas konden Daan en ik niet mee omdat wij over 2 dagen het land al uit moesten vliegen omdat onze visa tot dan gelden.
Timothy was de avond van te voren al vertrokken met de nachtbus.
Daan en ik waren dus weer een dagje alleen. We zijn de stad in gegaan met gehuurde fietsen om te lunchen en naar een grote markt te gaan. Helaas was de markt gesloten en besloten we naar de Mandalay hill te gaan. Dit is een heuvel waarvoor je eerst een flink aantal trappen moet lopen om bij de top te komen.
Onderweg kom je allerlei boeddhistische beelden tegen en winkeltjes met souvenirtjes. Ook kwamen we halverwege een mannetje tegen die zat te schilderen. Naast hem stond een stellage met allemaal zwart wit schilderingen. Daar hebben we een tijdje staan kijken en heb ik een mooie schildering van de tempels in Bagan gekocht. Hij had hem netjes opgerold in een harde koker zodat ik hem kon vervoeren in m'n backpack.
Op de top hebben we rondgekeken in de tempeltjes, met monniken gepraat die graag hun Engels wilden verbeteren en de zonsondergang gekeken.
Op de terugweg zijn we langs een restaurantje gefietst waar we eerder al met de groep hadden gegeten. Voor maar 1 of 2 euro kan je hier fantastisch lekker eten!
De volgende ochtend, om 04:45 om precies te zijn gingen onze wekkers weer. Vandaag zouden we van Mandalay helemaal terug naar Yangon reizen. Dit keer per trein, omdat we hoorden dat het een hele goedkope optie was. Dit klopte ook want een ticket voor maarliefst 14 uur in de trein in de upperclass coupé was omgerekend zo'n 5 euro. Sowieso hou ik er enorm van om met de trein te reizen (ook in Nederland) en het leek ons een mooie ervaring.
14 uur in de trein zitten ging heel veel sneller voorbij dan we dachten. We hadden hele luxe stoelen waar anderhalf persoon in kon en met m'n voeten kon ik als ik mijn benen strekte en mijn best deed net de stoel voor me raken.
De raampjes stonden open waardoor we goed naar buiten konden kijken en onze hoofden zelfs naar buiten konden steken.
De hele rit lang sprongen er mannen en vrouwen met manden met eten in en uit de trein. Door de smalle wiebelige paadjes liepen ze eten te verkopen. Wij hadden zelf wat eten mee genomen, maar dit was niet genoeg voor de hele dag. We hebben dus ook wat rijst met ei en wat groenten gekocht. Waarschijnlijk waar het mannetje al een hele dag mee rond liep (tenminste zo smaakte het). Ik vertrouwde het niet helemaal en heb de helft laten liggen.
Gelukkig was er nog een vrouwtje dat maïskolfen verkocht die nog omhulst waren door bladeren.
De trein reed door allemaal mooie dorpjes en landschappen. Ik vind het altijd heel interessant om te zien hoe de lokale bevolking hier woont en wat ze bezig houden overdag. Hier kregen weer een heel goed beeld van.
Om een uur of 8 reden we eindelijk Yangon binnen en konden we naar ons hostel dat zo ongeveer naast het vliegveld lag. Ideaal, want we hadden beiden een vlucht de dag erna. Daan in de ochtend die naar Thailand vloog om zo over land naar Laos te gaan en ik 's avonds naar Kuala Lumpur in Maleisië.
Jullie zagen het waarschijnlijk al aan de titel, maar ik bevind me op dit moment in m'n uppie in een vliegtuig (met nog 100 andere mensen hoor, maar die ken ik niet) die naar Kuala Lumpur vliegt.
Maleisië is dus m'n volgende bestemming, wat alweer niet m'n plan was van te voren, maarja dat is zo mooi aan reizen en geen plan hebben. Alles veranderd toch als je rondtrekt en mensen ontmoet met verhalen over andere landen.
Alleen ben ik dus nu en heb na een maand samen gereisd te hebben met Daan afscheid van hem moeten nemen. We hebben echt een super tijd gehad en het was echt bijzonder om na 5 jaar weer zo lang te reizen samen.
Myanmar was geweldig. Het land is nog zo mooi puur omdat er nog niet veel toeristen zijn en de bevolking is de vriendelijkste die ik ken. Jammer dat ik nu het land al moet verlaten omdat m'n visum verloopt.
Nu is de tijd aangebroken dat ik zonder iemand verder ga en daar voel ik me eigenlijk best goed over. Ik kan eigenlijk nooit echt goed alleen zijn, maar ik zie dit als een mooie uitdaging.
Natuurlijk heb ik nu toch ook wel echt zenuwen, maar ik weet zeker dat ik veel mensen ga ontmoeten.
Een mooie stap om verder te gaan, Maleisië here I come!
