Kriskras door de parel in de Indische oceaan

Na een laaaange dag reizen van wel 14 uur sloot ik eindelijk Amber weer in m'n armen! Wat had ik haar gemist en wat was het vertrouwd om haar weer te zien na een tijd alleen gereisd te hebben. Het was inmiddels al 2 uur 's nachts geweest en nadat we alle bagage hadden verzameld besloten we snel een tuktuk te nemen naar het hostel die we hadden geboekt in Negombo. Deze stad ligt naast de hoofdstad Colombo en  dichterbij het vliegveld. Negombo is niet een hele interessante stad dus lang bleven we hier niet. 
Het hostel waar we waren beland was alleen niet super fijn en ik werd midden in de nacht wakker van een bedbug die mij vrolijk over mijn lichaam aan het bijten was. Gelukkig hadden we die dag onze tassen in onze flight bags gelaten met een slotje erop omdat het hostels geen kluisjes had voor je waardevolle spullen. Want in je tas wil je ze echt niet hebben. Daar gaan ze dan namelijk eitjes leggen en dan kom je er niet meer van af. De bulten jeuken trouwens nog meer dan muggenbeten dus dat is echt geen pretje. Maar in de tassen zaten ze dus gelukkig niet. 
Na deze ontdekking heb ik een ander (nog leeg) bed gecheckt op deze nare beestjes, maar daar vond ik er ook heen. Snel heb ik Amber wakker gemaakt en hebben we onze spullen gepakt. Ik heb de vrouw van het hostel gebeld en na een tijd overlegd te hebben met haar man kwam ze met een optie om ons naar een ander hostel te brengen die zij ook bezitte. Prima dachten we, alles beter dan een kamer met bedbugs.
Dus we stapten in de tuktuk van de man (heel grappig bijna iedereen die hier woont heeft gewoon een eigen tuktuk) die ons naar het andere hostel bracht.
Een vrouwtje zat al op ons te wachten en bracht ons naar een privé kamer waar het super warm en benauwd was. De kamer had een airco, maar die mochten we alleen gebruiken als we extra betaalden. Stikken van de hitte wilden we ook niet en onderhandelen had geen zin, dus we kochten de airco. Wel een beetje slechte service omdat wij er niks aan konden doen dat we midden in de nacht moesten verplaatsen omdat het hostel bedbugs had... Maar goed we hebben hierna wel een hele fijne nacht gehad.

In Negombo hebben we wat rondgelopen en op het strand gezeten. Verder hebben we niet zoveel gedaan omdat het niet een hele interessante stad is. Wel hebben we veel rondgelopen overal en heel veel bijgepraat, want we hadden nogal wat te vertellen aan elkaar na elkaar zo lang niet gezien te hebben.
We pakten de bus naar Anuradhapura. In alle andere landen waar ik ben geweest in Azië kon je als je naar een andere plek verder wilde een Busticket bij het hostel boeken waarbij je dan al een zitplek krijgt en meestal een pickup van je hostel naar de bus, maar in Sri Lanka gaat dat net even anders. We vroegen aan het vrouwtje van het hostel hoe wij de juiste bus te pakken konden krijgen. Zij stuurde ons naar een ticket office waar we onze buskaartjes konden kopen. 
Toen we daar met een tuktuk aankwamen moesten we eerst even zoeken naar iemand die achter het loket hoorde te zitten. Het ticket office was trouwens gewoon in een normaal huis, dus we liepen maar iets verder het huis in tot er een man kwam aanlopen die vroeg wat we nodig hadden. Opeens kwam er een mannetje aanrennen en ging alles opeens heel snel. De man zei dat we op moesten schieten want de bus was er! Ik moest de man 1900 (ongeveer 10 euro) geven en ze pakte onze backpacks en renden naar de bus. Toen we achter ze aan waren gehold, in de bus waren gesprongen en eindelijk zaten hadden we door dat we veel te veel hadden betaald en dat we ook geen ticket hadden gekregen. Onze eerste scam dus in Sri Lanka. Nu is een 10tje voor ons beide en voor een busrit van 4 uur helemaal niet veel, maar voor die busrit hadden we eigenlijk maar iets van 400 (2 euro) hoeven te betalen in totaal. 
Allemaal niet zo erg, naar de volgende keer moeten we gewoon langs de weg staan en in een bus springen in plaats van naar een ticket office gaan. Iedereen betaalde namelijk gewoon in de bus voor hun plekje. 
De busrit was ook een happening zeg. Ik heb in veel bussen gezeten in Azië, maar deze overstijgde alles. Meestal gaat namelijk de bus langzamer dan het andere vervoer zoals auto's, maar hier in Sri Lanka is dat omgedraaid. De bus haalt iedereen in en als dat in een bocht is waar je niet kan zien of er iets aankomt is dat natuurlijk geen reden omdat niet te doen. 
Ook zijn de zitjes zijn zo klein dat je gezellig bij elkaar op schoot zit. 
Ik heb 4 uur lang m'n hart vastgehouden, maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. Onderweg ging nog wel even de versnellingspook stuk, maar dat werd gewoon even gemaakt door wat mannetjes uit de bus aan de kant van de weg. 
De bus was trouwens wel heel gezellig met een tv schermpje waar vrolijke Sri lankaanse muziek op werd afgespeeld.

Aangekomen in Anuradhapura moesten we met een tuktuk vanaf het busstation naar ons hostel. Daar vonden we een tuktuk driver die ons voor een goed prijsje wilde brengen. Hij praatte aan één stuk door en was echt heel aardig. 
Toen hij ons bij het hostel afzette vertelde hij dat hij ons morgen wel rond kon rijden door het tempelcomplex. Hij schreef zijn nummer op en de prijs en zei dat als we iemand goedkoper vonden gewoon bij die persoon moesten gaan. Maar we vonden hem zo leuk dat we besloten hem 's avonds te bellen en te zeggen dat we graag met hem mee wilden. Het was trouwens ook helemaal niet duur voor een dagje. 
Anuradhapura is een stad met super veel tempels die lang geleden zijn gevonden toen ze helemaal begroeid waren. De begroeiing is toen weg gehaald en zijn sommige een klein beetje gerenoveerd. 
Onze tuktuk driver heeft ons naar super veel tempels gebracht en hij wist ook veel en vertelde ons van alles over de tempels. 
Wat ik alleen merk na ruim 4 maanden al onderweg te zijn in Azië, is dat ik zoals ze het ook wel noemen 'tempelziek' wordt. Hier bedoel ik mee dat ik in deze 4 maanden al zo ontzettend veel tempels gezien heb en hoe ze bijzonder ze ook zijn er gewoon een beetje genoeg van krijg. Dit heb ik soms ook met andere dingen zoals watervallen, caves, stranden ect. Ik word eigenlijk gewoon te verwend. Maar eigenlijk is het heel normaal als je al deze dingen bekijkt voor zo lang achter elkaar. En echt ik zie nog steeds hoe mooi het allemaal is en ik wil zeker terug komen naar Azië voor deze dingen, maar zoveel achter elkaar wordt een beetje veel  [😬] . 
Maar goed gelukkig kreeg Amber ook een beetje genoeg van de vele tempels aan het einde van de dag en hebben we onze tuktuk driver gevraagd om weer naar het hostel te rijden. Het was bovendien echt super warm en de zon scheen volop en dat maakte de tegels die overal rond de tempels lagen ontzettend warm. We waren wel slim om sokken mee te nemen zodat we niet op onze blote voeten hoefden te lopen (je moet je schoenen uit bij Buddha), maar toch brandde de hitte door onze sokken heen.

Na Anuradhapura zijn we door gereisd naar Sigiriya. Dit keer zijn we wel bij de bushalte gaan staan en gewoon de bus ingesprongen. Nu hoefden we voor een busrit van 4/5 uur maar 300 roepies per persoon te betalen (1,50euro pp). Het vervoer hier is zo belachelijk goedkoop, kan het nog steeds niet geloven. 
In Sigiriya namen we een tuktuk naar het hostel. Dit hostel lag een beetje afgelegen in de natuur wat heel mooi was. Er was een super relaxte sfeer in het hostel, wat ik een beetje had gemist in de vorige hostels. Overal hingen hangmatten, er was een leuke gezamenlijke ruimte en we hadden een hele lieve mama. Mama is een heel lief vrouwtje die de eigenaresse is van het hostel. Iedereen mocht haar mama noemen en ze noemden al haar gasten haar dochters en zonen. Mama deed alles voor je en het andere personeel was ook echt top.

Amber en ik zijn de dag nadat we aankwamen met een tuktuk Dambulla in gegaan (stad naast Sigiriya). Daar zijn we naar de gouden tempel geweest. Hiervoor moest je een flink aantal trappen op om verschillende kamers met Buddha's te kunnen bezichtigen. Onderaan de trappen stond de grootste Buddha ter wereld, dat ook indrukwekkend was.

De volgende ochtend ging om 04.30 onze wekker, vroeeeeeg. We pakten onze spullen snel, aten een stuk van de dadelcacke die we dag daarvoor hadden gekocht, dronken wat thee en vertrokken daarna om 5 uur met de jeep met 4 andere meiden. 3 vriendinnen uit Polen en een meisje uit Frankrijk.
Het werd langzaam lichter buiten terwijl we reden. We waren onderweg naar de Pidurangala rock die we zouden beklimmen om de zonsopkomst daar te zien. Deze rock ligt naast de beroemde Lion Rock, maar die is én veel duurder om te betreden én veel drukker en je hebt ook nog eens hetzelfde uitzicht op beide Rocks. Pidurangala was dus een betere optie. Klaar voor vertrek begonnen we aan de honderden trappen omhoog. Veel rode koppen later kwamen we uit bij een soort stop met een liggende Buddha en een uitzichtpunt waar we nog niet veel van zagen omdat het nog wat donker was. We moesten verder lopen naar de top. Het vervolg van deze weg was leuker omdat we van in plaats trappen nu van rots naar rots moesten springen en klauteren. 
10 minuutjes later kwamen we uit op een grote vlakke rots wat de top bleek te zijn. Dat zagen we aan de groep mensen die daar al zaten om de zon zometeen te gaan spotten. 
We settelden ons er naast op ons kleedje en keken wachtend voor ons uit opzoek naar de zon terwijl het steeds lichter begon te worden. Om me heen zag ik een soort maan-achtig landschap met mist om ons heen wat wel een magisch effect gaf. 
Helaas zagen we door deze mist geen zon terwijl het wel steeds lichter werd. Beetje jammer, maar het was zonder de zon ook echt heel mooi.

In Sigiriya hadden we een heel chill hostel met hangmatten buiten waar we die middag gechilld hebben. 
Ons plan was om de volgende dag door te gaan naar Kandy. Dit is een drukke stad in het midden van Sri Lanka. Het plan was om vanuit Kandy de mooiste treinrit van de wereld te maken naar Ella. Iets waar we beiden erg naar uitkeken! 
Maar terwijl we in de hangmatten lagen te chillen merkten we dat social media het niet meer deed. 
We wisten dat er een paar dagen geleden vlakbij Kandy een Boeddhistische man is vermoord door 2 moslim mannen. Het bleek zo te zijn dat heel social media was afgesloten in Sri Lanka, omdat er rellen tussen Boeddhisten en Moslims waren uitgebroken in Kandy en ze niet wilden dat mensen dingen daarover gingen verspreiden op social media. Geen social media.. Oke, maar onze volgende stop zou Kandy zijn. Was dat dan nog wel veilig? Veel mensen uit het hostel hadden ook het plan om naar Kandy te gaan. Sommigen gingen nog wel, maar veel waren andere plannen aan het maken. Wij besloten uiteindelijk om Kandy eerst ook maar te vermijden voor onze eigen veiligheid. Wel een beetje jammer want nu moesten we onze perfecte route aanpassen. We hadden namelijk bedacht dat we eerst het binnenland zouden doen en dan zouden afsluiten op de mooie stranden van Sri Lanka. 
Nu moest dat plan omgegooid worden en besloten we eerst naar de stranden te gaan aan de zuid-west kust en dan daarna het binnenland weer in te gaan als het hopelijk weer wat rustiger zal zijn.

Samen met het Franse meisje van de klim gingen we met de bus naar Galle. 
Galle is een stad dat vroeger de belangrijkste havenstad van Sri Lanka was. In de tijd van de VOC bezaten de Nederlanders deze stad en daar is veel van terug te zien. Zo heb je het Dutch fort en veel Nederlandse winkeltjes en musea. 
We kwamen 's avonds aan en sliepen in het Dutch fort wat er super gezellig uit zag omdat er over lichtjes hingen. We aten gezellig wat met z'n 3en bij een restaurantje. 
De volgende dag zijn Am en ik door het Dutch fort gelopen, hebben we wat winkeltjes en musea bezocht en hebben we lekker geluncht. Galle is leuk om een dagje te bezoeken, verder is er niet heel veel te doen. 
Die dag zijn we dan ook doorgegaan naar het strandplaatsje Unawatuna. Ons plan was daar lekker te chillen op het strand, maar dat ging een beetje anders omdat het de 2 dagen dat we daar waren non stop heeft geregend. We zijn dus helemaal niet op het strand geweest, maar vooral in cafeetjes of in het hostel. Het weerbericht zag er niet goed uit voor de komende dagen, dus we besloten toch maar weer verder te gaan. 
Waarheen wisten we niet zo goed, omdat we het binnenland pas op het einde wilden doen, omdat Kandy dan misschien rustiger zou worden. 
Ik wilde heel graag nog gaan surfen en we dachten dat dat wel kon in de regen, dus we hebben uiteindelijk besloten om naar een surfplekje Weligama te gaan.

's Ochtends heb ik Amber ontvoerd naar een spa die ik al een tijd van te voren al geboekt had nog voor haar verjaardag. We hebben hier een 90 minuten body massage genomen op een super mooi plekje aan de rivier. Ideaal weer voor een spa ochtendje want buiten plensde het enorm. Na de massage die echt heerlijk was konden we douchen in een openlucht douche en voelden we ons enorm zen.

Smiddags was iets actiever en besloten we ons maar te wagen aan de goede golven hier. 
Dit is een goed plekje voor beginners omdat de golven niet zo hoog zijn. 
Amber en ik hebben beide 1x eerder gesurft. Am in Nieuw-Zeeland waar ze hiervoor was en ik 2,5 jaar geleden in Ecuador. Het beginners plaatsje was dus een goed idee. 
We besloten om een les te nemen bij één van de vele surfscholen. Dit was voor anderhalf uur omgerekend maar 10 euro en om een surfboard te huren was het per uur maar 1 euro. Super cheap dus. 
Van de surfschool kregen we een shirt, een board en een surfinstructeur. 
Eerst moesten we op het droge een warming up doen en moesten we op het board die op het zand lag oefenen hoe we moesten opstaan als dat tenminste zou gaan lukken. Maar dit viel mee want toen ik in het water lag op m'n board en de surfinstructeur me een zetje gaf toen er een golf aankwam kon ik gelijk al staan. 
Bij Amber ging het ook heel goed en het was echt heel erg leuk! De golven waren perfect en gelukkig was het droog. 
Na de les zijn we wat gaan lunchen en toen begon het hard te regenen. Na de lunch begon opeens de zon te schijnen en besloten we op het strand te gaan liggen en heb ik nog een board gehuurd voor een uurtje. Wat trouwens iets minder ging zonder surfinstructeur  [😂] .

De volgende dag hebben we sochtends nog even genoten van het strand, had ik weer een surfboard gehuurd en gingen we smiddags met de bus naar het binnenland. We hadden besloten namelijk al iets eerder naar het binnenland te gaan omdat het zo hard regende elke dag. Maar net toevallig die dag dat we zouden gaan scheen de zon volop. Gelukkig hebben we die middag dus nog even van het strand kunnen genieten, maar het was wel jammer dat dit juist op de laatste dag was. 
We reden vanaf de kust naar een klein plaatsje genaamd Uduwalawe dat gelegen was naast een national park. Amber en ik hadden een fantastisch guesthouse geboekt met het national park als achtertuin. Zo kwam er een olifant 's ochtends op bezoek om wat fruit te snoepen die de eigenaar van het guesthouse dan naar de olifant gooide. We konden de olifant dus echt van super dichtbij zien! Ook konden we vanaf ons kamertje met uitzicht op de achtertuin de olifant zien, echt heel gaaf! 
In dit guesthouse zaten we samen met 2 Nederlandse stellen waarmee we 's avonds nog gezellig mee spelletjes gespeeld hebben. 
Met één van die twee stellen zijn we' s ochtends vroeg een safari gaan doen door het national park. 

Het National Park dat bij ons in de achtertuin lag. Met een jeep werden we opgehaald bij het guesthouse. We zouden met zn zessen zijn in de jeep, maar 2 mensen hadden op het laatste moment afgezegd. Dat was voor ons gunstig omdat we maar met zn vieren waren, waardoor we alle ruimte hadden in de jeep en goed de dieren konden zien.

Ik had mezelf voorgenomen om niet te hoge verwachtingen te hebben van de safari omdat ik wist dat ik het zeker niet kon vergelijken met de vele safari´s die ik heb gedaan in Kenia. Daar heb ik zoveel verschillende dieren gezien en ik wist dat je hier vooral olifanten kon spotten. Wat ik trouwens wel de leukste dieren vind, dus ik had er wel heel veel zin in! We moesten naar het park ongeveer een kwartiertje rijden, want de ingang was een stukje verder. Bij de ingang bleken we niet de enigen te zijn en wachtten er nog een stuk of 50 jeeps tot ze naar binnen konden. Volgensmij ging het park om een bepaalde tijd open want opeens begonnen alle jeeps te rijden. Na de ingang gingen alle jeeps gelukkig een andere kant op, want ik was al bang dat we als een rijtje achterelkaar aan zouden rijden en dan als er een dier was gespot we daar met 50 jeeps omheen zouden staan en als je wou kijken niks kon zien omdat iedereen er voor zat.. Wij reden na de ingang rechtdoor maar draaiden na 30 seconden alweer om omdat onze rijder blijkbaar een telefoontje kreeg dat er ergens in het park al een dier was gespot. Met een noodgang over de hobbelige paadjes raceten we naar het ‘gespotte’ dier. In de verte zag ik een paar jeeps verschijnen en wist dat daar het gespotte dier zou moeten zijn. We begonnen te zien waar alle mensen in de jeeps foto’s van aan het maken waren.  Een grote grijze vlek ontstond in het groen van de bosjes. Een olifant! Maar toen we dichterbij kwamen zagen we dat naast die grote grijze vlek ook nog een kleine grijze vlek te zien was. Toen we er bijna waren zagen we dat er een grote olifant stond met een baby olifantje. Wat een geluk hadden we gelijk! Na veel foto´s gemaakt te hebben kwamen we later nog veel meer olifanten tegen. Ook zagen we waterbuffels, een krokodil, aapjes en bijzondere vogels.

Na een drukke safari ochtend zijn we ‘s middags na een siësta (wat heerlijk om een eigen kamer te hebben) met de bus doorgereisd naar Ella, een klein dorpje in een prachtig berggebied. Hier hebben we de Nine Arches Bridge bezocht, de little Adams Peak beklommen en een kookcursus gevolgd.

De Nine Arches Bridge is een hele mooie, oude en stenen treinspoorbrug met 9 bogen waar je als voetganger ook overheen kunt lopen. Alleen moet je als er een trein aankomt wel even opzij springen.

Na de Nine Arches Bridge hebben we de little Adams Peak beklommen. Dit ligt vlakbij elkaar en daar konden we dus zo heen lopen. De little Adams Peak heeft niet zo´n lange en moeilijke klim in tegenstelling van zijn grote broer de Adams Peak, maar het uitzicht was wel echt super mooi. Je keek uit op een beetje een mistig berglandschap.

´s Avonds zijn we naar een schattige homestay geweest om een kookcursus te volgen. We zouden eigenlijk met een groep van 7 zijn in totaal, maar uiteindelijk kwamen 5 mensen niet opdagen dus waren Am en ik maar met z’n tweeën. Totaal niet erg want we hebben we veel aandacht gekregen van het vrouwtje. We mochten zelfs nog een extra recept maken omdat we nu extra tijd hadden.

In een super vrolijk en super schattig keukentje begonnen we groenten te snijden en namen van curries te leren. Nadat we super veel verschillende curries gemaakt hadden konden we gaan eten en wat was het heerlijk! We hebben zoveel mogelijk proberen op te eten omdat we niet te veel over wilden laten dat misschien als een belediging zou kunnen worden gezien.

Nadat we klaar waren met eten en er echt geen kruimel meer in onze buiken konden hebben we nog de verschillende seizoenen aan het vrouwtje uitgelegd. Ze wist namelijk het verschil niet tussen de herfst en lente en ze wilde graag de verschillende seizoenen uitleggen aan haar kinderen. Ze hebben alleen een regenseizoen en een droog seizoen in Sri Lanka en het is altijd even warm. Dat was best grappig om uit te leggen en ik had er helemaal niet bij nagedacht dat voor mensen die niet uit gebieden komen waar ze geen 4 seizoenen hebben niet precies weten wat seizoenen zijn bij ons of wat ze inhouden.

De mooiste treinreis van de wereld is van Kandy naar Ella of andersom. Omdat er noodtoestand was uitgebroken in Kandy moesten we onze plannen wijzigen in plaats van met de trein van Kandy naar Ella te gaan. Maar nu we de route een soort van andersom hadden gedaan konden we nu de trein van Ella naar Kandy pakken. Is net zo mooi en een stuk rustiger, ook al konden we verwachten dat het nog steeds super druk zou zijn omdat de treinrit nou eenmaal erg populair is. We hadden besloten om een kaartje te kopen voor de derde klas. Er zijn 3 klassen (1e, 2e en 3e klas). De eerste klas zijn reserved seats die je al maanden van te voren moet reserveren. Eerste klas werd em dus niet, maar er waren nog 2 klassen over. Ik had gelezen op internet dat alle backpackers die de treinrit willen maken in de 2e klas gaan zitten. Deze coupé is dan ook het volste. Ik dacht dus dat het slimmer zou zijn om een kaartje te kopen voor de 3e klas tussen de locals, ook omdat die niet persé bij het raam of deuropening hoeven te gaan zitten en andere backpackers die voor de uitzichten komen dat natuurlijk wel willen.

Wij kochten dus een kaartje voor de 3e klas die per stuk maar 50 cent waren voor ongeveer 3 uur rijden. Ik verbaas me nog steeds over de prijzen hier voor het vervoer in Sri lanka.

Toen de trein aan kwam rijden wisten we dat we een goede beslissing hadden genomen. Alle backpackers stapten in de 2e klas coupés en wij als enige van de toeristen in de 3e coupé. We legden onze backpacks boven op de bagagerekken en gingen bij de deuropening staan, want daar had je het beste uitzicht! We hebben de hele rit bij de deuropening kunnen staan en hebben zo kunnen genieten van het mooie uitzicht.

We reden door mooie dorpjes, bergen en theeplantages. Wat was het heerlijk om uit de trein te kunnen hangen terwijl de trein door deze landschappen denderde (het was wat hobbelig).

Wij stapten uit in Nuwara Eliya , een dorpje midden in de theeplantages, waar het heerlijk koel was. We deelden een taxi met een stel die we in Uduwalawe al ontmoet hadden en die toevallig nu ook in de trein zaten. Zij gingen wel naar een ander hostel maar het was wel in dezelfde richting.

Aangekomen bij ons hostel kreeg ik gelijk een thuis gevoel. We liepen gelijk een schattige woonkamer in met een mannetje die achter zijn computer zat. Daar konden we inchecken en werden we naar onze kamer gebracht. Buiten zaten wat mensen in het zonnetje te chillen. Er was ook een huis kat en er werd voor ons ontbijt, lunch en avondeten gekookt dat we met de gasten gezellig aan de eettafel opaten.

Ik vond het denk ik wel het leukste hostel van mijn hele reis omdat de sfeer zo super gezellig was. ’s Avonds zaten we buiten met iedereen wat biertjes te drinken, te kletsen en spelletjes te spelen.

Vroeg in de ochtend gingen we naar Hortons Plains National Park met een ander Nederlands meisje Frederiek. Wij waren trouwens de enige Nederlanders, want de rest van het hostel zat vol met Duitsers.

We kregen een take away ontbijtje mee van de man van het hostel en we werden opgehaald door een minivan busje. Eerst haalden we nog 2 andere meisjes op van een ander hostel en moesten toen nog een uurtje rijden naar het National Park door bergweggetjes. Dat was niet ideaal, omdat ik me ’s ochtends vaak misselijk voel en ook nog eens wagenziek ben.

Toen ik dan eindelijk het bordje van het National Park zag was ik ook erg opgelucht dat we er bijna waren. We moesten nog ongeveer 4km rijden door het National Park. Dit met een heel mooi uitzicht.

Toen we de auto stapten kwam een eland aan de auto snuffelen. We deden het raampje open om foto’s te maken en stak toen zelfs zijn kop door het raampje! Heel bijzonder..

In het National Park kan je heel mooi wandelen en wordt daarom ook veel bezocht. Dat is dus wat wij ook gingen doen. We gingen lopen en kwamen na een tijdje een mooie waterval tegen.

We liepen verder door een prachtig landschap. Het leek zelfs een klein beetje op de Veluwe in Nederland met zo’n uitgestrekt landschap. Hortons Plains staat ook bekend om Worlds End, een klif van 900 meter. Je kan hier op de punt staan en naar beneden kijken, als je durft tenminste.

De volgende dag moesten we weer vroeg op om de bus te pakken terug naar de kust. We wilden namelijk toch wel met kust afsluiten en omdat de afstanden best kort zijn in Sri Lanka konden we best makkelijk terug gaan naar waar we vandaan kwamen, namelijk het plaatsje naast Weligama, Mirissa. In Mirissa waren we nog niet eerder geweest, maar in Weligama waren we toen het erg slecht weer was.

Het was een 8 uur durende rit in de bus en we waren echt bekaf toen we aankwamen in het kustplaatsje. De bus zette ons af bij de bushalte die naast een pizzeria was, dus we hebben eerst maar lekker pizza gegeten. Het was gelijk 15 graden warmer dan vanwaar we vandaan kwamen en ik kon me niet voorstellen dat ik ’s ochtends nog met een trui aan in de bus zat. Die trui had ik trouwens in Nuwara Eliya gekocht samen met een andere trui voor maar 1,50 eu samen (leuk feitje).

Bezweet met onze backpacks op onze ruggen kwamen we aan bij ons laatste hostel van mijn hele reis. Dit was een heel gek gevoel omdat ik in totaal in 64 verschillende hostels heb gezeten (ik heb de hostels in mn notities geschreven en niet onthouden) en dit dan echt de laatste zou zijn.

In Mirissa hebben we 3 nachten geslapen, op het strand gechilld, gezwommen, gefeest en lekker gegeten.

Ons hostel had een keuken waar we een avond zelf hebben gekookt. Wat was het heerlijk om weer eens zelf je maaltijd te kunnen kiezen en te koken. Misschien klinkt het een beetje verwend, maar ik werd het 3x uiteten op een dag ook een beetje zat.

Voor de laatste nacht vertrokken we met de bus zo’n 2 uurtjes rijden naar Bentota. Dit ligt iets dichterbij het vliegveld dan Mirissa en hier hadden we een tijdje geleden al een iets luxer hotelletje geboekt met een privékamer. Dit was super relaxed voor ons laatste nachtje. Ook waren er 2 zwembaden: eentje buiten en één binnen. We hebben hier nog even een middagje kunnen genieten.

De volgende dag zijn we nog even gefietst door Bentota om nog de laatste souvenirtjes te kunnen scoren. Sri Lanka staat bekend om haar goedkope leer. Amber en ik hebben allebei een lerentasje gekocht waar we deze 3 weken al opzoek naar waren en nu eindelijk een mooie vonden. Super happy was ik hiermee!

’s Middags moesten we dan toch echt de bus pakken naar het vliegtuig. Onze vlucht was allebei ’s avonds. Mijne naar huis en die van Amber naar Zuid-Afrika waar ze met haar vader nog 3 weken gaat rondreizen.

Het einde van 5 maanden rondreizen is dus echt in zicht gekomen. In 5 maanden heb ik zoveel geweldige mensen ontmoet, mijn angsten overwonnen, veel geleerd, zoveel genoten, het lokale leven mogen proeven en fantastische herinneringen gemaakt die ik niet snel zou vergeten. Wat was dit een geweldige ervaring! Ook al had ik in het begin wat heimwee, wat ben ik blij dat ik mijn reis heb afgemaakt.

Ik heb besloten om na 5 maanden terug naar huis te gaan, omdat ik het gevoel had dat ik weer klaar was om terug te gaan. Maar klaar ben ik zeker niet met reizen! Ik kan moeilijk beschrijven hoe vet het was om te gaan backpacken aan de andere kant van de wereld en voor een langere tijd weg te zijn.

De stap om alleen te gaan reizen was zo’n grote stap voor mij en ik ben zo blij dat ik die stap heb gezet. En eigenlijk vond ik het zo veel gaver om alleen te reizen dan met anderen (sorry Romy, Daan en Amber). Je leert zoveel leuke mensen en je kan doen wat je wilt en hoeft met niemand rekening te houden.

Voor iedereen die twijfelt om alleen of niet alleen de wijde wereld in te gaan: ga het avontuur aan, want het zou je echt niet teleurstellen en boven je verwachtingen uit stijgen.

Ik ben nu 2 weken terug in ons koude kikkerlandje, maar wat is dat snel gewend zeg. Stiekem vind ik het ook wel fijn dat het weer eens een beetje kouder is dan 5 maanden rond de 30 graden gezeten te hebben. Ik heb het gevoel dat ik weer kan ademhalen.

Ik mis het avontuur nu al en ben soms wat momenten wat sad dat het allemaal zo snel is gegaan en dat ik weer hier ben. Natuurlijk ben ik super blij dat ik al mijn dierbaren weer om me heen heb en ik geniet echt van alles hier. Maar het voelt alsof je uit een lange, mooie onwerkelijke droom weer wakker bent geworden en alles hetzelfde is zoals het was voor toen je ging slapen.

Ik zat gisteren samen met mama op een bankje in de tuin. Ik met een trui een lange broek en dikke sokken en zij met een hemdje (het is nog steeds een beetje koud hier).

Mama had toen een heel mooi woord gevonden die ochtend die ze me vertelde: Fernweh. ‘Volgensmij heb jij dat soms’ zei ze. ‘Ja zei ik, dat klopt’.